WALC Z PRZODKAMI – WOJCIECH NOWICKI
Wojciech Nowicki w zbiorze esejów „Salki” wyrusza w niespieszną podróż w czasie i przestrzeni. Wyłuskuje z przeszłości dzieje kresowych przodków, tworząc uniwersalny obraz tęsknoty i lęku. To także zapis podróży do metropolii, miast, wsi i przysiółków, opowieść o ciągnącej w daleki świat włóczędze „z domami w głowie i poczuciem bezdomności”. Nowicki wyjeżdża z Polski, podejmuje kolejne, mogłoby się wydawać – chaotyczne podróże, by zrozumieć, wskrzesić i pojednać się ze swoimi przodkami. W efekcie okazuje się niestety, że trwająca w pamięci kresowa arkadia musi ponieść porażkę w zderzeniu z rzeczywistością.
„To się tutaj niezwykle i nieoczekiwanie miesza: przeszłość i pamięć z teraźniejszością i przestrzenią. Po co ten Nowicki tak jeździ po jakichś Rumuniach, zadupiach, Italiach? Po co? By żyć podwójnie, by wstrzykiwać pamięci jakąś cudną chemię, która pamięć czyni tak żywą jak życie? Po co się jeździ? Żeby wskrzeszać umarłych? Ojców, dziadków, babki? Czemu nie. Każdy sposób jest dobry, by odżyli. Miejscami skóra cierpnie z radości, gdy się to czyta”. | Andrzej Stasiuk
Wojciech Nowicki | Pisarz, kurator wystaw fotograficznych, recenzent kulinarny. Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym” i „Gazetą Wyborczą”. Jego książka „Dno oka. Eseje o fotografii” (2010) znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2011. Wydane w 2013 „Salki” otrzymały Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii esej. Opublikował także „Stół, jaki jest. Wokół kuchni w Polsce” (2011), „Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu” (2012), „Niepokoje Wilhelma von Blandowskiego” (2013), „Odbicie” 2015. Jest członkiem rady Miesiąca Fotografii w Krakowie.